Ως ανδρογενετική αλωπεκία ονομάζουμε τη νόσο που ευθυνεται για την απίσχναση των τριχών και την τελική απώλεια τους που οδηγεί σε αραίωση των μαλλιών τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες .
Προκύπτει από ένα συνδυασμό γενετικών και ορμονικών παραγόντων που προκαλούν συρρίκνωση των τριχοθυλάκων ,συντόμευση του κύκλου ζωής της τρίχας και παραγωγή πιο αδύναμων κ λεπτών μαλλιών έως την τελική απώλεια του.
Πρόκειται για την συνηθέστερη αίτια τριχόπτωσης .Οφείλεται τόσο σε ορμονικά αίτια όσο και σε γενετικά ενώ παράλληλα και το περιβάλλον παίζει ρυθμιστικό ρολό.
Η διαταραχή αυτή εμφανίζεται σε μεγαλύτερο ποσοστό στους άνδρες (70%) και κάνει την έναρξη της από την ηλικία των 18 ετών . Ένας στους δύο άντρες θα πάσχει από αυτή Στην ηλικία των 50 ετών. Τα ποσοστά είναι μικρότερα στις γυναίκες που μόνο το 10% θα πάσχει μέχρι την ηλικία των 50 ετών, ενώ δυστυχώς μετά την εμμηνόπαυση το 50% των γυναικών λόγω της μείωσης των οιστρογόνων εμφανίζουν τριχόπτωση και αραίωση στο τριχωτό.
Στους άνδρες η ανδρογενετική αλωπεκία ξεκινά σαν αραίωση της μετωπιαίας γραμμής των μαλλιών σε σχήμα <<Μ>> και των κροτάφων και σταδιακά αυτή εξαπλώνεται αφήνοντας άθικτες συνήθως την ινιακή και βρεγματική περιοχή.
Στις γυναίκες συνήθως η ανδρογενετικού τύπου αλωπεκία προκαλεί μια πιο διάχυτη αραίωση ιδίως στην κορυφή του τριχωτού.
Αίτια ανδρογενετικής αλωπεκίας:
- Κληρονομικότητα που μεταφέρεται με τα χρωμοσώματα που ρυθμίζουν το φύλο ωστόσο δεν πρόκειται μόνο για ένα γονίδιο.
- Γενετικά αίτια – το ένζυμο(5α αναγωγάση) που μετατρέπει την τεστοστερόνη σε διυδροτεστοστερόνη. Σε κάποιους βρίσκεται σε υψηλότερα επίπεδα με αποτέλεσμα να μειώνεται έτσι ο χρόνος ζωής των τριχών από 2-6 ετών σε μήνες κι αυτό οδηγεί σε συρρίκνωση των τριχοθυλακίων και παραγωγή λεπτότερων και πιο ανοιχτόχρωμων τριχών.
- stress
- Κακή διατροφή – έλλειψη ιχνοστοιχείων και βιταμινών όπως ο σίδηρος ή η vit D
- Λήψη φαρμάκων (αντινεοπλασματικά, b-blockers, VIT A, ηρεμιστικά κα)
- Ορμονικά προβλήματα (εμμηνόπαυση, θυρεοειδική δυσλειτουργία)
- Αυτοάνοσες παθήσεις
Η απώλεια των μαλλιών οδηγεί σε σημαντικά ψυχολογικά προβλήματα και μείωση της αυτοπεποίθησης γι’αυτό και είναι τόσο βασική η πρώιμη αντιμετώπισή της. Η νόσος αυτή εξελίσσεται αργά, οπότε δίνει τον χρόνο ματά από αξιολόγηση από τον εξειδικευμένο γιατρό να λάβει ο ασθενής βοήθεια.
Η διάγνωση γίνεται με τη βοήθεια:
- Φυσικής εξέτασης
- Λήψης ιατρικού ιστορικού
- Τριχοριζογράμματος. Πρόκεται για μελέτη των θυλάκων των τριχών μετά τη λήψη ικανού δείγματος από το τριχωτό και μελέτη του στο μικροσκόπιο ώστε να διαπιστωθεί πόσο απέχει το τριχωτό του ασθενούς από τα φυσιολογικά δεδομένα.
- Εργαστηριακού ελέγχου αιματολογικός
- Γενετικού test με τη λήψη σάλιου από το εσωτερικό της παρειάς-μάγουλο και με βάση το οποίο αναλύονται 48 γενετικές παραλλαγές σε 13 γονίδια που έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι σχετίζονται με την τριχόπτωση.
Η θεραπεία περιλαμβάνει τοπικά σκευάσματα που ΄΄φρενάρουν΄΄ την τριχόπτωση και παρατείνουν την αναγενή φάση του κύκλου της τρίχας καθώς και τη χορήγηση από του στόματος συμπληρώματα καθώς και φάρμακα όπως:
- αντισυλληπτικά
- μινοξιδίλη
- αντιανδρογόνα
- ντονταστερίδη
Παράλληλα υπάρχουν και θεραπείες που βοηθούν την ενίσχυση της υγείας της τρίχας όπως ετερόλογες μεσοθεραπείες ή η χρήση PRP (αυτόλογη μεσοθεραπεία)
Τέλος η χειρουργική αντιμετώπιση μέσω της μεταμόσχευσης είναι ένα ενδεχόμενο που μετλετάται ανάλογα με τις συνθήκες κάθε φορά.
Συνοψίζοντας
Ο εξειδικευμένος ιατρός είναι ο υπεύθυνος να εκτιμήσει την κλινική κατάσταση και τη θεραπεία που πρέπει να ακολουθηθεί προκειμένου ο ασθενής να λάβει την καλύτερη υποστήριξη που χρειάζεται κάθε φορά και να νοιώσει πάλι χαρούμενος, υγιής και δυνατός.